Hamingja og þjáning

Tveir mikilvægustu eiginleikar mannsins eru  minnið og ímyndunaraflið.  Án þeirra gætum við ekki leyst af hendi dagleg störf.  Ef annar þessara eiginleika skerðist eða breytist á einn eða annan máta verða dagleg störf erfiðari. Minnið og ímyndunaraflið eru nauðsynleg fyrir lífið.  En þegar þessir annars ágætu eiginleikar loka mann af í þjáningu, í stað þess að vísa fram á veginn er nauðsynlegt að gera eitthvað til breyta ástandinu.

Minnið getur stöðugt kallað fram neikvæðar minningar sem koma í veg fyrir að það veiti þá hjálp sem við þörfnumst.  Eins getur verið með ímyndunaraflið ef það lætur mann stöðugt finna til ótta, hræðslu, kvíða og efa gagnvart framtíðinni.

Það sem við skynjum á hverjum tíma er enn einn mikilvægur eiginleiki sem er lífinu nauðsynlegur.  Með skilningarvitunum getum við séð, heyrt, fundið til og yfirleitt skynjað það sem gerist  í umhverfinu.  Sumt af því sem við skynjum líkar okkur vel og annað illa.  Hungur, þung högg, mikinn hita og kulda skynjum við fyrir tilstilli skynfæranna sem sársauka.  Við getum líka fundið til andlegs sársauka sem er ólíkur þessum líkamlega sársauka.  Það er slík þjáning sem við skynjum þegar okkur líkar ekki það sem við sjáum umhverfis okkur og finnst hlutirnir ekki vera eins og þeir ættu að vera.

Minnið, ímyndunaraflið og skynjunin eru lífinu nauðsynlegar leiðir sem geta breyst í ,,óvini" ef  þær valda þjáningu.

Minnið veldur þjáningu þegar við minnumst mistaka, vonbrigða eða glataðra tækifæra, hluta eða ástvina.

Ímyndunaraflið  veldur þjáningu ef ímyndir um framtíðina eru neikvæðar og valda þess vegna ýmiss konar kvíða eða ótta.  Ótta við að missa það sem maður á, ótta við einmanaleika, einangrun, elli og dauða.  Við þjáumst af völdum ímyndunarinnar þegar við höldum að framtíðin beri það í skauti sér að óskir okkar, sjálfum okkur og öðrum til handa, rætist ekki.

Skynjunin veldur þjáningu þegar við verðum þess vör að ástand okkar er ekki sem skyldi eða þegar við fáum ekki viðurkenningu frá okkar nánustu og samfélaginu.  Einnig þegar gert er á hluta okkar í starfi eða þegar eitthvað stendur í vegi fyrir því sem við erum að gera eða viljum gera.

Þegar þessir þrír mikilvægu eiginleikar, minnið, skynjunin og ímyndunaraflið,  starfa illa verða þeir farvegir þjáningar.  Þetta þrennt er tengt þannig að fari eitthvað úrskeiðis á einu sviði hefur það áhrif á hin tvö og það virðast vera margs konar tengsl þar á milli. 

 Eitt af markmiðum okkar í lífinu ætti að vera að verða í vaxandi mæli sátt við okkur sjálf. Þetta er mögulegt að því marki sem við lærum að skilja hvað það er sem varnar okkur aukinnar hamingju en hamingja er það ástand þegar engin er þjáningin.  Er það manninum mögulegt að komast frá þjáningum sínum?  Auðvitað er það mögulegt jafnvel þó hver dagur feli í sér hið gagnstæða. þ.e.a.s. að hjá mörgum virðist þjáningin aukast með hverju ári sem líður. 

Hvað ber að gera til að öðlast aukna hamingju?  Til þess að svo megi verða þarf að skilja hvernig þjáningin verður til  og í framhaldi af því hvernig beri að haga sér þannig að uppspretta þjáningarinnar þorni og eyðist.